Αθάνατοι: 7 κηδείες που συγκλόνισαν το Πανελλήνιο και μετατράπηκαν σε λαϊκό προσκύνημα!

Πολλοί ήταν οι θάνατοι διάσημων Ελλήνων που συγκλόνισαν το πανελλήνιο και οι νεκρώσιμες ακολουθίες τους μετατράπηκαν σε πάνδημο «αντίο.»

Παντελής Παντελίδης (2016)

Σε λαϊκό προσκύνημα είχε τεθεί και η σορός του νεαρού τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη, στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα της Νέας Ιωνίας. Πλήθος κόσμου περίμενε από το πρωί κρατώντας λευκά τριαντάφυλλα και φωτογραφίες του, ενώ το αδιαχώρητο επικρατούσε στους γύρω δρόμους της περιοχής. Στη νεκρική πομπή που ακολούθησε προς το Κοιμητήριο της Μεταμόρφωσης όλοι οι παρακείμενοι δρόμοι είχαν κλείσει από το μεγάλο πλήθος, ενώ αρκετός κόσμος τραγουδούσε μερικές από τις γνωστές επιτυχίες του καλλιτέχνη. Εξαιτίας των χιλιάδων θαυμαστών του είχε επιστρατευτεί η δημοτική αστυνομία αλλά και το ΕΚΑΒ για τα λιποθυμικά επεισόδια που είχαν σημειωθεί.

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (2008)

Πλήθη συγκινημένων πιστών αποχαιρετούσαν τον Ιανουάριο του 2008 τον μακαριστό Χριστόδουλο. Εκπρόσωποι της πολιτείας, ιερείς όλων των δογμάτων και εκατοντάδες πολίτες είχαν περικυκλώσει πολλές ώρες πριν από τη νεκρώσιμη ακολουθία τη Μητρόπολη Αθηνών.

Η ταφή πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού, κληρικοί κουβαλούσαν στους ώμους τους το φέρετρο, η Φιλαρμονική του Δήμου παιάνιζε πένθιμα, στρατιωτικά αγήματα απέδιδαν τις ανάλογες τιμές και 21 κανονιές ρίχτηκαν από τον Λυκαβηττό ως ένδειξη τιμής. Το γεγονός που σημάδεψε την κηδεία εκείνη ήταν το λάθος στον ενταφιασμό του, ο οποίος έγινε ανάποδα σε σύγκριση με αυτόν του Σεραφείμ.

Στέλιος Καζαντζίδης (2001)

«Η Ελλάδα έχασε τη λαϊκή φωνή της» έγραφαν τα πρωτοσέλιδα τον Σεπτέμβριο του 2001, αποχαιρετώντας τον θρύλο του ελληνικού τραγουδιού. Χιλιάδες θαυμαστές του Στέλιου Καζαντζίδη είχαν σχηματίσει από νωρίς ουρές έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Ελευσίνα, ενώ η σορός του παρέμεινε για σχεδόν 24 ώρες σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη της Ελευσίνας.

Στη μεγάλη πομπή προς το Νεκροταφείο Ελευσίνας χιλιάδες πολίτες σιγοτραγουδούσαν τις μεγάλες επιτυχίες του «Στελάρα» που άφησαν εποχή, ενώ από την πολυκοσμία σημειώθηκαν μικροεπεισόδια. Μετά το τέλος της κηδείας υπήρξε πολύς κόσμος που επέλεξε να παραμείνει στον τάφο του, αφήνοντας προσωπικά αντικείμενα.

Αλίκη Βουγιουκλάκη (1996)

Έναν μήνα μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου πεθαίνει στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών από καρκίνο στο συκώτι η μεγάλη σταρ του ελληνικού κινηματογράφου Αλίκη Βουγιουκλάκη. Για δύο ολόκληρες μέρες πραγματοποιήθηκε λαϊκό προσκύνημα της σορού της στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ η ταφή της έγινε δημοσία δαπάνη. Χιλιάδες Αθηναίοι φώναζαν το όνομα «Αλίκη», ενώ από εκείνη την κηδεία κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει το πλάνο της ελληνικής τηλεόρασης λίγο πριν από την ταφή με το τελευταίο φιλί του ηθοποιού Κώστα Σπυρόπουλου στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Ανδρέας Παπανδρέου (1996)

Στις 23 Ιουνίου του 1996 άφησε την τελευταία του πνοή ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες πολιτικούς του περασμένου αιώνα. Τρεις μέρες αργότερα κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών με τιμές εν ενεργεία αρχηγού κράτους. Οι κεντρικοί δρόμοι είχαν κλείσει από νωρίς, στρατιωτικά αγήματα ήταν παραταγμένα έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών, ενώ χιλιάδες πολίτες από νωρίς το μεσημέρι εκείνης της ημέρας βρίσκονταν σε κάθε γωνιά της πομπής προκειμένου να αποχαιρετήσουν τον ηγέτης της «Αλλαγής».

Δώδεκα επικήδειοι λόγοι εκφωνήθηκαν, ενώ πλήθος διεθνών πολιτικών προσωπικοτήτων παρέστησαν στην εξόδιο ακολουθία, όπως ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Ρόμπερτ Ρούμπιν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Κλάους Χενς, ο Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Βιμ Κοκ. Ιστορική έχει μείνει η ομιλία του γιου του, Γιώργου Παπανδρέου, με τη φράση «πατέρα, άκουσες τα νέα;» να ορίζει το τέλος μιας εποχής.

Μελίνα Μερκούρη (1994)

Τον Μάρτιο του 1994 η Μελίνα Μερκούρη νικήθηκε από τον καρκίνο στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης. Η σορός της τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος και έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους. Στην Ακρόπολη η σημαία κυμάτιζε μεσίστια, ενώ μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών χιλιάδες άνθρωποι συνόδευσαν το φέρετρο μέχρι το Α’ Νεκροταφείο. Κατά μήκος της διαδρομής, από ιστορικά-αρχαιολογικά σημεία ακούγονταν από τα ηχεία τραγούδια της, όπως τα «Παιδιά του Πειραιά». Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα της κηδείας τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Μπρόντγουεϊ παρέμειναν κλειστά σε ένδειξη πένθους.

Στράτος Διονυσίου (1990)

Ήταν Μάιος του 1990 όταν ο μεγάλος βάρδος του λαϊκού τραγουδιού Στράτος Διονυσίου έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Ο θάνατός του δημιούργησε μεγάλη αίσθηση, αφού λίγες ώρες πριν βρισκόταν στο νυχτερινό κέντρο «Στράτος» της οδού Φιλελλήνων και τραγουδούσε κανονικά. Το ίδιο βράδυ επέστρεψε στη σουίτα 707 του ξενοδοχείου «Χανδρής» (νυν Μετροπόλιταν), από το μπαλκόνι της οποίας παρακολουθούσε τις ιπποδρομίες που τόσο πολύ αγαπούσε. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο, στους χώρους του οποίου είχαν καταφθάσει από νωρίς χιλιάδες θαυμαστές του για να τον αποχαιρετήσουν.

Το πλήθος που είχε μαζευτεί από νωρίς τραγουδούσε «Η ζωή εδώ τελειώνει», δρόμοι είχαν κλείσει, υπήρξαν συνωστισμοί και λιποθυμίες, αλλά και ζημιές σε τάφους, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που διεκόπη η εξόδιος ακολουθία εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης του κόσμου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία επεισοδίων.

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (2017)

Σε ηλικία 99 ετών έφυγε από τη ζωή ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Προς τιμήν του κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος και θα αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες των δημοσίων καταστημάτων της χώρας, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και των καταστημάτων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των τραπεζών.

Επιπρόσθετα, η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και του αποδόθηκαν οι αντίστοιχες τιμές ως εν ενεργεία πρωθυπουργού. Με τον θάνατό του έκλεισε ο κύκλος των σημαντικών πολιτικών ηγετών του 20ού αιώνα. Εξ αφορμής του γεγονότος αυτού θυμόμαστε τις επτά πιο ιστορικές κηδείες των τελευταίων τριάντα ετών.